Σύνδρομο Asperger
Τον όρο «Σύνδρομο Asperger», χρησιμοποίησε για πρώτη φορά η L. Wing (1981), σε μια προσπάθεια αναγνώρισης κατά την διάγνωση των πολύ ικανών ατόμων με αυτισμό. Το σύνδρομο Asperger άργησε να έρθει στο προσκήνιο. Μέχρι σήμερα η αιτιολογία του συνδρόμου είναι άγνωστη, δεν υπάρχει μία μοναδική αιτία. Το πλέον πιθανό είναι μία ομάδα επιβαρυντικών παραγόντων που ο κάθε ένας δρα σε συγκεκριμένο χρόνο, κάτω από συγκεκριμένες συνθήκες.
Ως μία από τις αιτίες αναφέρεται η γενετική μεταβίβαση, λαμβάνοντας υπόψη τα:
1) Ιστορικό προγενετικών και περιγενετικών ανωμαλιών
2) Ρόλος της σεροτονίνης (βασική αιτία που ενοχοποιείται)
Τα χαρακτηριστικά των παιδιών με Asperger είναι η αδυναμία τους στο να επικοινωνήσουν κοινωνικά χρησιμοποιώντας μη λεκτικούς τρόπους, τα προβλήματα στις διαπροσωπικές σχέσεις και στο μοίρασμα ενδιαφερόντων και παιχνιδιών με τα άλλα παιδιά, οι περιορισμένοι και στερεοτυπικοί τρόποι συμπεριφοράς, οι περιορισμένες ενασχολήσεις, το ενδιαφέρον για ρουτίνες, τα προβλήματα στις κοινωνικές επαφές, η καθυστέρηση στην κινητική εξέλιξη, η ευαισθητοποίηση των αισθήσεων, οι υπερβολικοί αλλά μη επικοινωνιακοί τρόποι και οι στερεοτυπικοί κινητικοί τρόποι.
Το σύνδρομο Asperger αποτελεί έναν ήπιο αυτισμό με νοημοσύνη σχεδόν φυσιολογική όπως και γλωσσική ανάπτυξη. Δεν υπάρχει ακριβής θεραπεία, όλες είναι κυρίως συμπτωματικές ή απλά θεραπείες αποκατάστασης. Επιβάλεται ψυχοθεραπεία, συμβουλευτική γονέων, τροποποίηση συμπεριφοράς, εκμάθηση κοινωνικών δεξιοτήτων, εκπαιδευτική παρέμβαση, φαρμακοθεραπεία για τα συμπτώματα υπερκινητικότητας, επιθετικής συμπεριφοράς και έντονου στρες.
Τα παιδιά με Asperger όσον αφορά τις κοινωνικές τους σχέσεις, χαρακτηρίζονται από απομόνωση χωρίς να ενδιαφέρονται για αυτό. Μπορεί να αγχωθούν ιδιαίτερα όταν τους ζητηθεί να επικοινωνήσουν με τους άλλους. Δεν μπορούν να βρουν κοινωνικούς κανόνες και λύσεις και παρουσιάζουν ανάρμοστους τρόπους συμπεριφοράς όπως π.χ. να τραγουδούν όταν δεν πρέπει κτλ. Ο λόγος τους είναι πολύ πομπώδης με αποτέλεσμα να τα απομονώνει.
Η φωνή τους είναι χωρίς ιδιαίτερη έκφραση, δεν μπορούν να μεταφράσουν τον τόνο φωνής των άλλων και μη λεκτικούς τρόπους συμπεριφοράς. Αντιλαμβάνονται τα πράγματα μόνο σε ρεαλιστικό επίπεδο και δεν μπορούν να εννοήσουν παρομοιώσεις, υπερβολές ή την πλάγια σημασία του λόγου.
Ο ρόλος του/της λογοθεραπευτή/-τριας:
Ο ρόλος του/της λογοθεραπευτή/-τριας είναι να εξετάσει την κοινωνική συμπεριφορά του παιδιού με Asperger, την κοινωνική τους φαντασία, τις γνωστικές τους ικανότητες, τις εξελικτικές τους δεξιότητες, την αδρή και λεπτή τους κίνηση, το επίπεδο λόγου τους, το εξελικτικό-ιατρικό-παιδαγωγικό ιστορικό τους αλλά και την οικογενειακή τους κατάσταση. Η λογοπεδική αντιμετώπιση παιδιών με Asperger συνίσταται στο να βοηθήσουμε το παιδί να επικοινωνήσει λεκτικά και μη, να προκαλέσει και να διατηρήσει την επικοινωνία.